ច្បាប់និងសិទិ្ធ

                          

         ច្បាប់គឺជា    បទបញ្ញាតិមួយកំនត់ដោយរដ្ឋដែលមានភាពទៀងទាត់ត្រឹមត្រូវសម្រាប់ឲ្យ

ប្រជាពលរដ្ឋ  នៅក្នុងសង្គមនីមួយៗត្រូវតែគោរពនិងប្រតិបត្តិតាមច្បាប់គឺកើតទ្បើដោយសារ

មនុស្សជាអ្នកបង្កើត ហើយច្បាប់ជាអ្នកការពារសិទិ្ធសើរភាពរបស់មនុស្សកុំឲ្យមានការទទួល

បំពានលើគ្នាទៅវិញទៅមក។  សិទិ្ធគឺជាអ្វីដែលមនុស្សយើងមានតាំងពីកំនើតមនុស្សគ្រប់រូប

សុទ្ធតែមានសិទិ្ធទាំងអស់គ្មាននរណាម្នាក់មានសិទិ្ធលើអ្នកណានោះទេ   ប៉ុន្តែមនុស្សគ្រប់រូប

មិនអាចប្រើប្រាស់សិទិ្ធរបស់ខ្លួនហួសពីក្រមសីលធម៌       និងច្បាប់ដែលបានចែងទុកទ្បើយ 

ដូច្នេះហើយច្បាប់គឺជាអ្នកកំនត់អនុម័ត ហើយមិនត្រូវឲ្យប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិ ឬផលប្រយោជន៏

របស់អ្នកដទៃទ្បើយ។

       ច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ គឺជាច្បាប់គ្រឹះកំពូលរបស់រដ្ឋ និងប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្តែមិនមានលក្ខណៈ 

គ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការគ្រប់គ្រងប្រទេសជាតិទេ ពីព្រោះច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញគ្រាន់តែជាច្បាប់មួយ

គោលៗដែលបានចែងជាទូទៅតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះរដ្ឋសភា និងព្រឹទ្ធសភា ត្រូវធ្វើបង្កើតច្បាប់

ផ្សេងៗទៀត ដើម្បីលំអិតទៅលើផ្នែកឬ វិស័យនិមួយៗដូចជាច្បាប់ស្តីពី ច្បាប់ពាណិជ្ជកម្ម 

ច្បាប់ការពារបេតិភ័ណ្ឌវប្បធម៌ ច្បាប់ស្តីពីការងារ…។

                       សិទិ្ធគោលៗធំរបស់កុមារមានដូចជា សិទិ្ធមិនឲ្យមានអំពើឃោឃៅលើខ្លួនឯង 

ការកេងប្រវ័ញ្ចលើ ខ្លួនឯង មិនឲ្យគេបោះបង់ចោល និងការទទួលអប់រំ។ ចំពោះប្រជាពលរដ្ឋ

ត្រូវមានកាតព្វកិច្ចចូលរួមក្នុងការ កសាងប្រទេសជាតិលើគ្រប់វិស័យ        ទាំងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច 

សង្គមកិច្ច និងវប្បធម៌ឲ្យបានខ្លាំងក្លាដូចជា គោរពច្បាប់រដ្ឋ បង់ពន្ធជូនរដ្ឋ       បង្កបង្កើនផល 

រក្សាប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ រក្សាការពារបរិស្ថាន រក្សាសម្បត្តិវប្បធម៌ជាតិ គោរព និងការពារ

សិទិ្ធមនុស្សជាដើម៕